أمس

1. Азар Нафиси. Читая "Лолиту" в Тегеране. О чем я молчала.
2. Франц Сіўко. Захапленьне бухналтэра Кавальчука і іншыя дэтэктыўная апавяданьні. Вельмі спадобалася, хаця ня ўпеўнены, што тым, чым разлічваў аўтар. Вельмі кранаюць абсурдовыя спасылкі на падручнік дыялекталёгіі й агулам дыялекталёгія як падстава да дэтэктыўнага вінавачаньня (пазбаўцеся ад сваёй гаворкі й будзеце ў безпецы!). Захапляе самы краявід, дзе адбываюцца падзеі аповесьцяў - ня вырашыш ці Савецкі Саюз, ці лукашэнкаўская Беларусь - нейкі кафкіянскі прыцемак, у якім ня разбярэсься, або лімб.
3. Бахарэвіч. Ні якой літасьці Валянціне Г. (абсалютна невыносная чытанка й хутка закінутая)
4. Чосич. Роль моей семьи в мировой революции и пр. Первое ок, но в сравнении с оригиналом заметно, что в России выросла новая специфическая школа а ля Виктор Голышев эдакого шаржированного перевода, который упрощает и сгущает стиль оригинала. Это лучше того, как переводили раньше, но когда заглядываешь в оригинал, оказывается что Чосич не такой комиксовый, и писал чуть тоньше, с нюансами и полутонами.
5. Дарагастайскі. Гіпіка або навука пра каней.(бел. пераклад й польскі арыгінал)
6. Мінкін. Праўдзівая гісторыя краіны хлудаў (цяжкая і нечытальная)
7. Паўліна Скурко. Аўтаэтнаграфія ад Старажоўкі да Валадаркі.
8. Бабкоў. Адам Клакоцкі й ягоныя цені. (Здзіўляе колькасьцю расейскага ўплыва, ад Аксёнава да Талстога, што выглядае ў беларускім поле пакуль неарганічна.)
9. Разрушение дома Да Дэрга и т.п. кельский фольклор, мало понятный в русских переводах.